หนทางเดิมเพิ่มเติมคือรอยเท้า

ทางเดินสามารถนำทุกเท้าก้าวไปยังจุดหมายปลายทาง ที่ทำให้เชื่อมั่นว่าจะได้พบกับสถานที่เป้าหมายอย่างแน่นอน    หากจะเปรียบกับหนทางชีวิตก็ไม่ผิด เพียงแต่หนทางจริงนั้นทำให้พบกับสถานที่จริง      แต่ว่าหนทางชีวิตเปรียบเป็นสิ่งที่ทำให้กำลังจะเผชิญกับสิ่งที่ต้องเจอ  ไม่อาจจะได้รู้เลยว่าสิ่งที่ต้องเจอกับหนทางชีวิตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร  และจะถึงจุดหมายปลายทางหรือไม่  เมื่อผู้เขียนได้นำหนทางกับการอ่านหนังสือมาเปรียบเทียบก็อาจจะคล้ายๆกันกับเนื้อหาที่เต็มไปด้วยตัวอักษรอันประกอบไปด้วยความรู้  เมื่ออ่านก็เหมือนกับการมองข้างทางเมื่อผ่านไปแล้วก็ลืมมันไป แต่จุดหมายปลายทางคือบทสรุปของการอ่านตัวอักษรแห่งความรู้ที่เรากำลังเดินผ่านมันไปอย่างนั้นหรือ  ถ้าอย่างนั้นการอ่านหนังสือก็เหมือนกันการเดินทางโดยเสียเวลาเปล่าน่ะสิ  คำตอบคือเปล่าเลยการอ่านหนังสือไม่เคยเสียเวลาเปล่าเลยสักนิด  แต่คล้ายกับการเดินทางแต่เราได้มองไปยังข้างทางได้เห็นสิ่งต่างๆมากมาย  แม้ว่าปลายทางอาจจะยาวไกลก็ตาม แต่ทำให้เกิดความรู้สึกภูมิใจขึ้นมาแทน แม้การอ่านหนังสือครั้งนี้จะยังไม่ถึงปลายทาง  แต่อย่างน้อยเราก็ได้เดินไปบนหนทางที่ได้มองไปยังข้างทาง และได้เห็นสิ่งต่างๆมากมายเป็นความรู้ประดับสมองของเรา แม้อาจจะจำมันได้ไม่หมดก็ตาม แต่ก็ให้คุณค่าและประสบการณ์แก่เราเสมอ ให้เราคิดไว้เสมอว่าการอ่านหนังสือเปรียบเสมือนหนทางเดิมแต่เพิ่มเติมคือรอยเท้าของเรา ที่เดินย่ำมันอยู่ทุกวันและแน่นอนสักวันเราจะสามารถจำข้างทางคือความได้รู้และประสบการณ์ได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน เพราะหนทางเดิมเพิ่มเติมคือรอยเท้า