อิสระแห่งการเรียนรู้คือสิ่งที่ทุกคนชอบและอยากอยู่กับมันนานๆ แต่ในโลกความเป็นจริงการเรียนรู้ที่เห็นในปัจจุบันไม่ได้เป็นอย่างที่ใครหลายคนคิดไว้
เพราะการเรียนรู้ถูกจำกัดให้อยู่แต่ในโรงเรียนและมหาวิทยาลัย
หรือศูนย์การศึกษาเพื่ออยู่ในระบบและแลกมากับใบสำเร็จทางการศึกษาของสถาบันนั้นๆ เพื่อแลกกับการงานและการยอมรับของสังคม
แต่กลับไม่มีชีวิตเพื่ออิสระในการเรียนรู้เลย การมีอิสระในการเรียนรู้ด้วยประสบการณ์จริงนั้น
มีคุณค่ามากกว่าเรียนอยู่แต่ในทฤษฏี เป็นระบบอย่างไม่มีอิสระในการที่จะมีความคิดเป็นของตนเอง
และสิ่งที่จะตามมาคือทำให้การเรียนรู้ของมนุษย์ตกต่ำเป็นอย่างมากเพราะคิดด้วยตัวเองไม่เป็น
เพราะขาดอิสระที่จะคิดเองเรียนรู้ด้วยตัวเองและขาดจินตนาการ
เพราะทำให้อิสระในเรียนรู้ด้วยตนเองถูกระบบการศึกษาในปัจจุบันกลืนไปเสียหมดแล้ว
เพราะการเรียนรู้ในระบบปัจจุบันถูกออกแบบมาเพื่อให้คนคิดเหมือนกันทำเหมือนกันและอยู่ในกรอบที่ถูกกำหนดไว้
ถ้าใครคิดนอกกรอบหรือคิดต่างจากการเรียนรู้ในระบบนี้ก็จะถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ไม่ใฝ่ดี
หรือไม่เอาไหน แต่ความจริงที่น่าเศร้าคือสถานที่การศึกษาในปัจจุบันเป็นโรงงานที่ผลิตทรัพยากรมนุษย์ออกมารับใช้ระบบทุนนิยมในยุคโลกาภิวัฒน์มากที่สุดในโลก และปัญหาที่ตามมาอย่างยิ่งใหญ่ในปัจจุบันคือ
นักเรียน และ นักศึกษาตกงาน อย่างมากมาย ล้นตลาดแรงงาน และไม่มีคุณภาพเพราะขาดประสบการณ์ที่จะนำสิ่งที่ได้เรียนรู้นั้นมาใช้ได้จริงๆ
เพราะทั้งชีวิตของมนุษย์ถูกฝากไว้กับการเรียนรู้อย่างไม่มีอิสระ
คือขาดการเรียนรู้จากประสบการณ์ด้วยตนเอง และขาดความสามารถที่ที่จะนำความสิ่งที่เรียนรู้มาใช้ในชีวิตได้จริงๆ
หรือเรียกง่ายๆว่าพิการทางความสามารถ ทำให้เห็นว่า นักเรียน นักศึกษาที่ เรียนเก่ง
มีเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ถึงเป็นได้เพียงแค่ลูกจ้างหรือจบมาก็ตกงานหรือเคว้งคว้างไม่สามารถสร้างอาชีพด้วยตัวเอง
ด้วยความสามารถและความรู้ของตัวเองได้
เพราะหลายๆปีตั้งแต่มนุษย์คนหนึ่งเกิดมาแทบไม่เคยได้เรียนรู้ด้วยตนเองอย่างมีอิสระเลยสักคนเดียว
เพราะถูกสอนให้อยู่ในระบบการศึกษามาตลอดชีวิตด้วยหลักสูตรให้คิดเหมือนกัน
และถูกสอนมาว่าความแตกต่าง และความรู้ใดก็ตามที่ไม่ได้มาจากบทเรียนเป็นสิ่งที่ผิด
เพราะถูกกำหนดด้วยการจำกัดอิสระในการเรียนรู้ของมนุษย์ทั้งหมด
ผมจึงเปรียบสถานการณ์ศึกษาในระบบปัจจุบันว่าเป็นเสมือนโรงงานผลิตมนุษย์ออกมารับใช้ระบบทุนนิยม
เพราะระบบการเรียนรู้ในระบบปัจจุบันสร้างมนุษย์มาให้คิดเอง ทำเองไม่เป็น
และตามความจริงโลกในปัจจุบันไม่ทัน ห้ามคิดต่าง
เพราะถูกสอนให้คิดเหมือนกันมาโดยตลอด
สรุป
อิสระในการเรียนรู้ด้วยตัวเองตลอดชีวิตมีค่ามาก เพราะทำให้มีประสบการณ์ในการทำสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง
มีศักยภาพ ทักษะ และมีประสบการณ์มากขึ้น
มากกว่าการเรียนรู้ในระบบที่จำกัดอิสระแห่งความคิด การเรียนรู้ให้อยู่แต่ในทฤษฎี แต่กลับเอาใช้จริงๆในชีวิตไม่ได้เลย เพราะว่านอกจากเป็นความรู้ที่ไม่มีประสบการณ์แล้ว
ยังเป็นส่วนเกินความจำในสมองด้วยเพราะความรู้นั้นกลับเอามาใช้จริงๆในชีวิตไม่ได้ เพราะการเรียนรู้อย่างมีอิสระกับประสบการณ์และทักษะที่เอามาใช้ได้ในชีวิตจริงๆและสามารถสร้างอาชีพได้นั้นต้องรวมกัน
จึงจะสามารถเรียกได้ว่าเป็นการเรียนรู้อย่างอิสระและนำมาใช้ในการดำเนินชีวิตได้จริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น